Ieder jaar bespreekt de gemeenteraad tijdens de politieke beschouwingen haar ‘wensenlijstje’ voor het komende jaar. Voor ons stond tijdens deze vergadering op woensdag 31 maart jl. één thema centraal: maak een ‘aanvalsplan’ voor jongeren. De jeugd wordt momenteel onevenredig hard geraakt door de coronacrisis met alle gevolgen van dien.

Betekent dit dan dat we geen andere wensen hebben? Nee, natuurlijk hebben wij ook een verlanglijstje. Deze hebben we zoals alle andere partijen schriftelijk ingeleverd. Alleen deze keer hebben we het eens compleet anders gedaan  Benieuwd? Lees het hieronder!

Op het terras in 2026

‘Kijk daar gaat er weer één’ zeg ik tegen mijn inmiddels 21-jarige zoon terwijl we op het terras van Moeders zitten in de zon. ‘Ja pa, ik zie het, maar wordt het nu niet eens tijd dat je gaat wennen aan die bezorgdrones van de Jumbo? Het is 2026 ouwe. We leven niet meer in 2020 ofzo’ antwoord mijn zoon licht geïrriteerd.

2020. En 2021. Direct schiet ik in gedachten terug naar die bizarre coronaperiode. ‘Nee gelukkig zitten we niet meer in die tijd. Je was toen eh..15 en had het best zwaar. School ging moeizaam, je zag je vrienden niet, je kon niet sporten en je mocht na negen uur de straat niet op’..som ik even snel op. ‘Tsja weet je pa, dat was balen maar nog niet eens het ergste. Er werd gewoon heel weinig naar je omgekeken. Ik voelde me toen best alleen eigenlijk. Iedereen zei wel dat jongeren eenzaam waren en er iets moest gebeuren maar er werd bijna niets aan gedaan. Dat is nu wel even anders zeg. Nu zijn er overal in Roosendaal fysieke en digitale community’s, borrels en evenementen en is iedereen met iedereen verbonden om zo voor elkaar te zorgen. Je hoeft maar een kick te geven en iemand neemt je mee op sleeptouw. Oh en weet je nog? Die Roosendaalse influencers die toen werden geïntroduceerd? Die hebben echt wel flink wat jongeren geïnspireerd. Een gouden zet was dat. Want ik mocht dan wel niet lekker in m’n vel zitten maar er waren genoeg jongeren die het verkeerde pad kozen. Weet je nog toen met die rellen rondom het vuurwerkverbod in coronatijd? Heftig man. Dat had jij toch allemaal snel in de kiem gesmoord pa?’

‘Eh nee jongen, dat was Burgemeester Han van Midden’, antwoord ik snel.

‘Maar pa, van alle dingen die vervelend waren in die tijd was school toch wel het ergste hoor. Dat vreselijke ouderwetste klassikale leren. Je smartphone opbergen aan het begin van de les en net als in 1960 woordjes stampen en leren welke bodemsoort Kazachstan heeft. Lekker boeiend ook. Bizar eigenlijk dat ze toen nog niet begrepen dat leren echt anders en beter kan. Toen hadden ze het over een leven lang leren toch?. Ha, nou op die manier was het meer een levenslange straf. Moet je eens kijken hoe dat nu gaat. Alles draait om vaardigheden en niet om dat ene heilige papiertje…een diploma noemde ze dat geloof ik. Nee, je leert nu elke dag. Gewoon vanuit de praktijk. En voor die skills krijg je dan een vette digitale badge. Werkt lekker op Linkedin en zo vul je je leven lang je CV. Gisteren kreeg ik nog een ‘badge’ voor leiderschapskwaliteiten. Weet je hoe? Omdat ik op m’n Playstation 9 ‘Call of Duty’ speelde en 800 digitale spelers naar de overwinning van een zware battle heb geleid. Mooi toch?

‘Ja we zijn in die zes jaar gelukkig wel vooruit gegaan’ antwoord ik, terwijl m’n zoon nog een rondje bestelt. ‘Weet je wat ik vervelend vond in die tijd?’ vroeg ik aan m’n zoon die inmiddels meer aandacht had voor de serveerster. ‘De angst dat jou of je zus iets overkwam. Het was toen echt niet zo veilig. Nou ja…zo voelde het. Je las toch regelmatig verhalen van jongens en meiden die van hun fiets werden getrapt. En in elkaar geslagen. Of erger nog, gestoken met een mes. Je moeder en ik hebben aardig wat slapeloze nachten gehad toen je als tiener op stap ging. Ook dat is nu gelukkig anders. Veel meer openbare verlichting in plaats van die donkere fietspaden en plekken toen. Meer politie op straat en dan die veiligheidsfunctie op je smartwatch. Met één druk op de knop deel je je locatie, worden instanties gealarmeerd en wij direct gebeld’.

‘Drink even wat van je biertje pa, want je blijft maar kletsen. Je zit in de politiek zeker? grapt mijn zoon tussendoor.

‘Nee pa, weet je wat onveilig was toen? Die hardrijdende gekken met hun benzineauto’s. Hoe vaak ik niet bijna onder een auto heb gelegen pfff niet normaal. Nee, geef mij die zelfrijdende elektrische wagens maar. Lekker relaxed achterin zitten. Stukkie veiliger ook. Maar eh pa, ik moet zo gaan trouwens. Heb om vier uur nog een sollicitatie. Je weet wel, bij één van die start-ups in Stadsoevers die bezig is met medische robots’.

Terwijl ik m’n zoon op z’n schouder tik wens ik hem alvast succes. ‘Gaat vast goedkomen jongen met al die skills van je. Medische robots dus. Dat is beter dan die robots die al het werk in die logistieke blokkendozen hebben overgenomen van mensen jaren geleden. Ik ben blij dat we dat spel hebben kunnen omdraaien en er nu weer genoeg verschillend werk is. Sluit ook mooi aan bij al die HBO-opleidingen in onze stad. En hey weet je, daardoor woon jij nog steeds bij ons in de buurt.. in Roosendaal’.

‘Ja klopt pa al heeft dat maar weinig gescheeld. Een aantal jaar geleden was er geen woning te krijgen in de stad en dorpen. Tenminste voor een starter of iemand met een kleine beurs. Voor miljonairs en huisjesmelkers was het geen probleem. In die zin hebben we wel een beetje lang op elkaars lip gezeten in huis he pa?’‘Eh ja dat kun je wel zeggen jongen. Maar nu woon je op een steenworp afstand van oma. Grappig die nieuwe woonconcepten waar jong en oud dicht bij elkaar wonen. Oma heeft de tijd van haar leven zo en ze blijft maar nieuwe mensen ontmoeten. Houd je haar wel een beetje in de gaten trouwens? Die oudere man die onder jou woont, heeft een oogje op haar volgens mij’.

‘Komt goed pa, ik let er wel een beetje op’ antwoord mijn zoon die inmiddels om de rekening vraagt. ‘Oh en trouwens morgen speel ik weer een wedstrijd bij RKVV Roosendaal. Ze hebben daar ook ‘walking football’ trouwens. Net als bij Cluzona. Wat voor jou misschien?’

‘Dank je grappenmaker. Morgen voetballen dus? En daarna weer een feestje op het sfeerstrand zeker? Of een evenementje pakken in de binnenstad? En zondag weer met je vrienden mountainbiken bij Wielerexperience? Volgens mij gaat het best lekker met je zo.’

Mijn zoon staat op, trekt zijn jas aan en antwoord: ‘Zeker weten pa! Gaat in ieder geval een heel stuk lekkerder dan in 2020- en 21. Tot snel weer he? Houdoe!